4.

Jedyne co mi pozostało to zapach rozgrzanego ramienia. Zapach pocałunku na włosach. 

I bluzka poplamiona szczęściem. Wszystko zejdzie w praniu... 

Teraz czekam, aż przyśni mi się sen koloru Twoich oczu.
Mam nadzieję, że wraz z porankiem zniknie noc, sen i Ty.

Chciałabym, żeby ktoś zaśpiewał ze mną choć jedną zwrotkę życia... 

Zaszeleścił ze mną w trawie, zaszumiał w morzu...

Jeśli nie, chcę zniknąć.

Magluję muzykę, 24/7. Duszę się nią. I duszę się myślą o jutrze powtórzonym 365 razy.

P.S. Tę notkę dedykuję Kubie, którego odnalazłam rdzewiejącego na tym dziwnym złomowisku. Ludzie nazywają je życie. 

Relacja ze śniadania w doborowym towarzystwie pary gołębi, która mieszka na Wieczorka. 

Przystojny Pan Gołąb patrzy na mnie z wyrzutem bo...

...on jeszcze nie jadł, a ja właśnie to robię.