I chodziłam, i myślałam, i mówiłam o tym z samą sobą.
Tylko czemu nagle ręce drżą.
Tylko czemu jeść się nie chce.
Tylko czemu nadal myślę, że będzie inaczej?
Tęsknię do wszystkiego, co zamknięte w pixelach, na kartkach papieru, w głowie. Zamknięte w tych wszystkich autobusach, śniegach, herbatach i piwach, trawie, słońcu.
Chcę pobiegać z kimś boso i robić tysiące niepotrzebnych zdjęć, a potem wrócić zmęczona do domu, zmyć z siebie kurz i zapach radości. Żeby móc nasycić nim skórę jeszcze raz.
To już nie te czasy, tych czasów nigdy nie było...
"Tylko czemu nadal myślę, że będzie inaczej?"
OdpowiedzUsuńto łudzenie się jest najgorsze.
kiedy żyjesz strzępem nadziei.
Tęsknota za tym co było dobre jest zrozumiała. ALe to przecież nie odchodzi, jest w tobie, są wspomnienia.
OdpowiedzUsuń